Słonie nad rzeką Zambezi w Parku Narodowym Mana Pools w Zimbabwe, fot. Gregoire Dubois, CC BY-NC-SA 2.0

Dzień Środowiska Afrykańskiego, został ustanowiony przez Organizację Jedności Afrykańskiej w 2002 roku, podczas spotkania w Durbanie w RPA. Święto ustanowiono w celu zwiększenia świadomości na temat naglących problemów i licznych wyzwań związanych z ochroną środowiska na kontynencie afrykańskim. Corocznie święto obchodzone jest pod innym hasłem, a główne obchody organizowane są w różnych krajach. Od 2012 roku Dzień Ochrony Środowiska Afryki obchodzony jest w połączeniu z Dniem Wangari Maathai, aby oddać hołd laureatce Nagrody Nobla za działania na rzecz afrykańskiej przyrody i kobiet. Organizatorzy Dnia Środowiska Afryki podejmują ważne i pilne tematy, czyli zmiany klimatu, ubożenie różnorodności biologicznej, pustynnienie, degradacja gleb i nieracjonalne wykorzystanie zasobów, wzmocnienie dostępu kobiet do zasobów naturalnych, ekologiczna gospodarka.

Kaddu Kiwe Sebunya, prezes African Wildlife Foundation, jednej z największych i najstarszych organizacji przyrodniczych w Afryce, mówi: „Ochrona dzikiej przyrody i dzikich terenów jest istotną częścią nowoczesnej i prosperującej Afryki (…). Gwałtowny rozwój wielu narodowych gospodarek w Afryce dla utrzymania na dłuższą metę takiego tempa wzrostu będzie wymagał odpornych ekosystemów, a zdrowe ekosystemy potrzebują dzikiej przyrody. Ponieważ jednak w całej Afryce kraje kontynuują stosowanie obecnych modeli produkcji i konsumpcji, przekonujące dowody sugerują, że nasze ekosystemy zostaną osłabione, a jakość wzrostu na kontynencie zostanie ograniczona. Aby uniknąć takiego losu, musimy podjąć zobowiązania polityczne na najwyższym poziomie, aby prze-znaczyć odpowiednie zasoby na ochronę dzikiej przyrody, aby mieć pewność, że jej zachowanie ma kluczowe znaczenie dla afrykańskiego planu gospodarczego. Musimy również włączyć ochronę dzikiej fauny i flory do planowania krajowe-go i regionalnego w celu zabezpieczenia wartości ekonomicznej, kulturalnej i ekologicznej wyjątkowego dziedzictwa naturalnego Afryki. I wreszcie, musimy odpowiedzialne zarządza-nie afrykańską dziką przyrodą i dzikimi terenami uczynić istotnym kryterium w ocenianiu jakości wewnętrznego zarządzania Afryką oraz etycznych inwestycji. Przyszłość afrykańskiej dzikiej przyrody jest w rękach Afrykańczyków. To nasze naturalne dziedzictwo i musimy przyjąć na siebie odpowiedzialność za jego zachowanie – albo jego utratę” [Kaddu Kiwe Sebunya, The future of Africa’s wildlife is in African hands]